Nöqtə qədər dəyər

(c)Piet Modrian

Sürətlə gedən bir avtomobilin şüşəsindən çölə baxırsan. Hər şey gözlərinin qarşısından axıb keçir. Göz bəbəklərin gördüklərini izləməyə çalışmaqdan yorulub. Yolun iki yanında meyvə bağları var. Tək-tük evlər… Uzaqlara baxdıqca solğun rəngli təpələri, dağları görürsən. Dağların üzərində də xal xal nöqtələri. Başını şüşəyə söyküyüb eləcə baxırsan. Yolun kənarında gedən yaşlı adam sənin oradan keçdiyini bilmir. Həm bilsə nə olacaq ki? Zaman zaman xəyallar qurursan. Elə bu dəqiqə, bu an, bu avtobusda, bu dərsdə, bu şəhərdə… Başqalarının sənin ən yaxşı, ən ağıllı, ən gözəl adam olduğunu düşünsünlər istəyirsən. "Əgər bilsədilər" deyirsən…

Amma sonra o acı həqiqət yüzünə buz kimi çırpılır. Sən, bir başqası üçün axıb keçən təsvirlər içində ən adi birisən. Uzaq dağlardakı naməlum xallardan, - ağac, kol yoxsa gizli və sirli bir xəzinənin qapısı olduğunun nə fərqi var,-  sənin də bir fərqin yoxdu. Fərqinə varılmağına layiq olacaq qədər nə etdiyini düşünürsən? Bir şey etməyinmi edə bilməməyinmi yaxud da sənin mütləq varlığındır səni bənzərsiz edən? Başqası üçün "bir başqası" olmağınla razılaşa bilərsən?

Sən nəyin ya da kimin fərqinə varırsan ki, hələ özündə buna ümid edirsən?

Yol kənarında, kol-kos arasında itmiş, tozlu, cılız budaqları olan bir ağacsan sən. İncə budaqların küləklə bir o yana bir bu yana yellənir bütün gün. “Mənə fikir verəcək bir kimsə yoxdu?” deyə şikayət edə bilərsən amma heç kim səni görmür. Hər kəs yanından gəlib keçir, hər kəs özüylə, öz varlığıyla maraqlanır. Yol kənarındakı dəyərsiz bir ağac kimin nəyinə lazımdı axı?

Əgər bir gün… Ayaqların səni bir bağçaya aparsa, getdiyin yola yaxın bir yerdə deyil, heç kimin, işsiz gücsüz bir dəlinin belə fərqinə varma ehtimalı olmayan bir yerdə olan cılız bir ağaca yaxınlaşıb, o zibil kimi budaqlarından birini tutub… sanki səni eşidəcəkmiş kimi ona pıçıldasan:

"Səni mən gördüm, fərqinə vardım… Mən, sənin fərqindəyəm…"

Qitələri kəşf etmiş bir səyyah ya da buz kimi bir havada səhərə qədər teleskopunun başında oturmuş, uzaqlardakı bir qalaktikanı ilk dəfə görən bir astronom qədər bəxtəvər biri olarsan məncə. Bax elə o an… sən də kiminsə səni fərqinə varmasına layiq olacaqsan)))