(c)Piet Modrian

Sürətlə gedən bir avtomobilin şüşəsindən çölə baxırsan. Hər şey gözlərinin qarşısından axıb keçir. Göz bəbəklərin gördüklərini izləməyə çalışmaqdan yorulub. Yolun iki yanında meyvə bağları var. Tək-tük evlər… Uzaqlara baxdıqca solğun rəngli təpələri, dağları görürsən. Dağların üzərində də xal xal nöqtələri. Başını şüşəyə söyküyüb eləcə baxırsan. Yolun kənarında gedən yaşlı adam sənin oradan keçdiyini bilmir. Həm bilsə nə olacaq ki? Zaman zaman xəyallar qurursan. Elə bu dəqiqə, bu an, bu avtobusda, bu dərsdə, bu şəhərdə… Başqalarının sənin ən yaxşı, ən ağıllı, ən gözəl adam olduğunu düşünsünlər istəyirsən. "Əgər bilsədilər" deyirsən…